In Opdracht

Wakkerland

Wakkerland is een hoorspel voor kinderen, dat langs scholen reist. De kinderen krijgen koptelefoons op en zitten zo helemaal in het hoorspel. Hiervoor heb ik samen met Mauro Casarini de muziek gemaakt, sounddesign gedaan en het geheel tot een binaurale (spatiale) mix voor koptelefoons gemaakt.

House of Circus

‘Be who you want to be, wear what you want to wear and love who you want to love’

Deze voorstelling die Circus met Drag combineert spreekt verder voor zich. Ik mocht hiervoor een groot deel van de composities maken. De inspiratie lag veelal bij House muziek met invloeden uit de Drag-scene.

In 2022 stond deze voorstelling zelfs op Lowlands!

Walking on Circus

Deze voorstelling maakten we in corona-tijd. Het was een doorlopende voorstelling, langs 4 zalen in de Beurs van Berlage. In elke zaal stond een voorstelling van 10 minuten. Per voorstelling heb ik dan ook muziek gemaakt en ook voor tijdens het lopen, wat in totaal ook weer een grotere boog omvatte.

Legebatterijen

Voor de campagne van Stibat maakte ik de muziek. Deze spot was te horen op de landelijke radio en is online gebruikt met een animatie erbij. Deze kan je hier bekijken.

Na de klap: Alphen aan den Rijn

In deze documentaire zijn 3 composities van mij gebruikt. Je kunt hem hier kijken.

Projectorhead

Tekeningen van piepjonge kunstenaars waren ineens LEVENSGROOT! Op de muren, het plafond, op de grond en zelfs in de boom spookten allerlei animaties gedurende drie avonden rondom azc Almere, Leersum en Rotterdam. Videokunstenaar Hendrik Walther heeft hiervoor tekeningen van jonge azc bewoners geanimeerd en is bij deze azc’s langsegaan met een mobiele projector om ze ter plekke tot leven te laten komen. Ik maakte naast Bene Höyns hier de muziek voor.

Mary Stuart

Dit was de eerste afstudeervoorstelling van Erasmus Mackenna. Hiervoor heb ik het technische geluidsontwerp gemaakt. Er werd veel muziek gespeeld in de voorstelling. Voor de uitversterking heb ik gekozen voor een combinatie tussen conventionele speakers en omniwaves. Daarnaast heb ik voor de grote climax in het stuk een stuk geluid gemaakt met mijn modulaire synthesizer.

Zen Space: The Lightscape

Dit was een doorlopende installatie van ongeveer een half uur in de Waalse Kerk in Amsterdam, waarvoor ik de muziek componeerde. Het doel was om een rustpunt te kunnen bieden tegenover de drukte van het Amsterdam Dance Event. Ik heb voornamelijk gewerkt met mijn modulaire synthesizer en ben aan de hand van 12 referentieafbeeldingen van Koen Steger aan de slag gegaan en heb die afbeeldingen vertaald naar een sfeer in muziek.

Liliane Brakema: Er zal iemand Komen

Deze voorstelling werd gebaseerd op de bekende tekst van Jon Fosse. Daarbij was voor de regisseuse een beweginssequentie die ze in een eerder onderzoek met deze tekst had gemaakt leidend. Ik maakte de muziek voor deze voorstelling. De rol van muziek is in mijn beleving uiteindelijk vrij katharsisch geworden en stelt de kijker in de gelegenheid om iets wat hij al meerdere malen in stilte heeft gezien uiteindelijk in een ander ‘licht’ te zien.

Noem het maar Liefde

Deze voorstelling werd nieuw geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer en geregisseerd door Michel Sluysmans. Hier heb ik het technische geluidsontwerp voor gedaan, dat was een grote uitdaging met een volledige rockband die helemaal uit acteurs bestond. Veel changementen en muzikale overgangen dus. En bovendien is dit een hartstikke mooie en grappige voorstelling.

Sociaal Kapitaal

“Sociaal Kapitaal is een mooi, licht satirisch theaterstuk over het wel en wee van een probleemgezin. (…) De regie van Marlies Heuer is op een lichte manier bevreemdend en Bauke Moerman componeerde een sterke soundscape.” De Volkskrant

Ik maakte hiervoor Nils Frahm achtige piano muziek in combinatie met elektronische elementen om zo een contrast te creëren met de harde realiteit van het hebben van schulden en weinig kansen in het leven.

King Lear

Deze klassieker van Shakespeare werd geregisseerd door Servé Hermans, waarbij ik al eerder een geluidsontwerp deed. Ik was hier verantwoordelijk voor het totale klankbeeld, met speakers in de kap. En veel plaatselijke versterking van onder andere een vibrafoon en contrabas. Ook zat er één soundscape van mij in, in de scene in het bos, die bestaat uit een random sequentie op 1 oscillator van mijn modulaire synthesizer

Onderzoek: Er zal iemand komen

Dit was het eerste onderzoek in het kader van deze tekst. Hierbij is Liliane Brakema met mijn geschreven muziek de vloer op gegaan. Ik heb volledig gewerkt met de modulaire synthesizer en een half uur aan muziek gemaakt, geïnspireerd op de tekst.

De muziek is hieronder in zijn geheel te beluisteren. Het begint vrij kalm met deel I en II. Deel III gaat verder op hetzelfde thema maar is iets donkerder. Deel IV is de zogeheten climax, met een scheurende melodie en Deel V tot VII is een soort duistere discotrack die je normaalgesproken misschien om 4 uur ‘s nachts in de discotheek zou horen als die bijna leeg is.

Hamlet

Weer een klassieker van Shakespeare, dit keer in de regie van Espen Hjort, in het kader van zijn afstuderen. Hiervoor deed ik een technisch geluidsontwerp met een surround-systeem. Er zat onder andere live viool in het stuk dat door de componist nog gemanipuleerd werd met effecten en dergelijken in dat surround systeem.

Dodendans

“Und der großartige Sound von Bauke Moerman umhüllt das Geschehen mit einer Klanghaut, die mal kaum wahrnehmbar ist, mal angenehm leichte Stimmung erzeugt, mal schockhaft schmerzt.” Badische Zeitung

In dit project wisten we vrij snel dat we met grote open klanken wilden werken, die de mensen op toneel heel klein moesten laten lijken. Zo kwamen we ook uit bij voornamelijk kerkelijke klanken en met name zang. Ik heb veel klassieke stukken geluisterd en soms gesampled en nieuwe texturen en composities van gemaakt.

Vita

Voor deze productie ben ik werkzaam geweest als assistent muziekproductie van Wim Conradi. Wim is lange tijd mijn mentor geweest en dit was de eerste productie na de theaterschool waar ik met hem aan werkte. Ik ben vooral tijdens de repetities aanwezig geweest en heb materiaal gemaakt.

Face to Face

Ook deze voorstelling maakte ik met Liliane Brakema. Het uitgangspunt was de tekst van Ingmar Bergman. Ik denk dat uiteindelijk de grootste uitdaging was dat dit onze eerste echte voorstelling was als makers, nadat we mijn zijn allen waren afgestudeerd. De muziek neemt in de voorstelling verschillende rollen aan. Het geeft je vooral op den duur een onderhuids gevoel dat dingen niet goed zitten tussen de personages. Om dit te bereiken kleurt de muziek soms mee, soms tegen en soms pakt het even alle focus om zonder tekst een kijkje te nemen in de gevoelswereld van de personages. Het werken met ‘tussenstukken’ zoals wij dat dan noemden in het proces is iets waar we met dit team vaker gebruik van gemaakt hebben ook in andere voorstellingen van Liliane, waar overigens Hendrik Walther als lichtontwerper ook een belangrijke rol in speelde.

An incomplete Life

Wild Vlees maakt indrukwekkende en vaak zenuwslopende fysieke installaties. Zo ook in deze voorstelling waarin iemand leven begraven wordt onder een berg zout, maar dat alles gebeurt in een traag tempo. In een halfuur tijd loopt het zout vanuit een grote zandloper op de persoon, die er zelf onder is gaan liggen. Ik maakte hiervoor een soundscape die de toeschouwer bij de hand moet nemen in de ervaring die diegene onder het zout meemaakt. Ik heb hiervoor erg veel opnames gemaakt van vallend zout en van alles wat je maar kan bedenken dat hier iets mee te maken heeft. Daarmee ben ik vervolgens in de computer aan de slag gegaan om tonen en kraakjes te genereren en zo is deze soundscape tot stand gekomen. Hieronder een stukje hiervan.

Video on Wheels

Dit was een rijdende videoinstallatie die gemaakt werd door Hendrik Walther. Ik componeerde de muziek voor zo een 10-tal korte filmpjes. Deze werden al rijdend vanaf een bakfiets door de straten van Alkmaar over alle gevels geprojecteerd. De stijl van zowel video als audio was collage-achtig en slapstick. Met dus aan mijn kant ook veel geluidseffecten op bewegingen.

When everything is human, the human is an entirely different thing

Ook deze voorstelling heeft een sterk installatief karakter. We kunnen zien hoe twee mensen proberen een ultieme samensmelting aan te gaan als ze zichzelf langzaam tot standbeeld van gips omvormen. In deze eerste samenwerking met Wild Vlees maakte in een soundscape met voornamelijk natuurlijke klanken, van moerassen en wind en regen, maar dat alles wel bewerkt. Daarnaast zitten er ook zware basklanken in om een contrast te vormen met de alledaagse geluiden van buiten, aangezien dit altijd op locatie speelt.

De Wilde Eend

Dit was een afstudeervoorstelling van Liliane Brakema, Hendrik Walther en ik. Naar de bewerking van Simon Stone. Uiteindelijk hebben we hiermee op het Theaterfestival gestaan. De muziek was vaak op een subtiele manier aanwezig en er was dan ook bijna in de hele voorstelling muziek. Ik heb voor dit subtiele karakter gebruik gemaakt van Omniwaves speakers. Verder treedt de muziek af en toe naar voren om even uit de communicatie met woorden te breken en een inzicht te geven in de belevingswereld van de personages.

Wildstraining – In the fearsome armaments – Millennia

Dit was een afstudeervoorstelling van Hendrik Walther, Franziska Menge en ik. De voorstelling was een doorlopende installatie van 6 uur waar men vrij in en uit mocht lopen. Het toneelbeeld bestond uit drie beelden die naast elkaar bestonden. De dingen die gebeurden waren veelal gebaseerd op herhaling met kleine veranderingen. Een stuk duurde meestal 30 tot 45 minuten, waarna er een nieuw gedeelte begon. Het interessante was dat de verandering per toneelbeeld niet op hetzelfde moment plaatsvonden waardoor er eigenlijk elke 10 a 15 minuten weer andere dingen tegenover elkaar stonden. Wat de muziek betreft vroeg deze voorstelling om een wat andere aanpak. Ik heb ervoor gekozen om voornamelijk Philipp Glass achtige muziek te maken met elektronica en verschuivende patronen. Ik vond tegelijkertijd ook dat elk toneelbeeld zijn eigen muziek moest hebben. Daarvoor hing er dus ook bij elk beeld een eigen geluidssysteem. Dit speelde dus allemaal door elkaar, maar gek genoeg werd het geen brei. De toeschouwer kon zijn eigen focus kiezen door dichter bij het ene beeld te gaan staan dan bij het andere. Ook heb ik zelf nog als drummer een soort oerritueel ingeleid wat overging in een technotrack van 45 minuten lang aan het einde van de voorstelling

Horror

Deze voorstelling is een hommage aan het horror-genre. De voorstelling kijkt bijna als een film. Ik mocht hierbij Wim Conradi assisteren in het maken van de soundtrack. Ook deze voorstelling is geselecteerd voor het theaterfestival. De muziek is ook een grote verzameling van wat er in het horrorgenre gebruikt wordt en volgens mij is het ook bijna geen moment stil.